අහිමි සෙනෙහස

මල් පීපි සැළෙනමුත්
සඳ නැගී දිළෙනමුත්
මුව සිනා නැගෙනමුත්
ලොවට හොරා
හැමදාමත්
හදවතින්
හඬනවා
සිහිකර
අහිමි වූ නුඹේ සෙනෙහස

මුතු කැට ලෙසට සීතල වැහි බිඳු වැටුනා
නිල් ගහ කොළ සැලී වට පිට බිම බැලුවා
මල් ගොමුවල සුවඳ පාවී දුර ඇදුනා
සෙනෙහස මතක් වී හද උමතුව සැලුනා

නුඹේ නෙතු පිය අසල ගැවසුන
පවන් රොද වී හිදින්නම්
නුඹේ දෙතොලේ නිතර ඇදෙනා
සිනාවක් වී රැදෙන්නම්
හදේ සුපිපුනු සෙනේ මල් මිට
නුඹේ පාමුල පුදන්නම්
භවෙන් භවයට පතා නුඹවම
නුඹේ හිත තුළ හිදින්නම්

දැවෙනා හිත

සනසවන්න

නෙතු තනියට

ලඟින් ඉන්න

හූරා ගත්

කඳුළු බින්දු

ආපසු මට

ගෙනැත් දෙන්න

රහසක් කියන්නම්
මුමුනලා මදනළට
මුළු ලොවට හොරෙන් විත්
අසනවද ල0වෙලා...
අර ඈත
දුර පේන
තරු අතර සැඟවිලා
ඉන්නවා පේනවද
කියන් මට හිනැහිලා.....
නෙතු පියන්
දුටු සිහින
හැබෑ වී
සෙනෙහසේ පැතුම් මල
පිපෙන්නේ කවදද
කියනවද ල0වෙලා.....

නුඹ විලක්
මම මලක්
පවතිද
කිසි කලක්
නැතුව එහි
දිය බිදක්.....

හැර යාම
පාවෙලා  මේ එතෙන
මද නළෙන් අහනවා...
නුඹේ සුවඳ සොය සොයා
මල් කැකුළු සිඹිනවා...
නිදන නෙතු රෑ පුරා
සිහිනයෙන් හඬනවා...
හැර ගියේ කිමද මා
සිත තාම අහනවා...